ＡＦＥＳＰＯメンバＭｕｓａｖｉさんが描いてＪＡＡｄＥＭ
に贈ってくた絵画
Pantrajxo kiun s-rino Musavi pentris kaj donacis al JAAdEM.

　ＳＰＡＲプロジェクト報告

アフガンエスペラントクラブ（AFESPO）ＩＥＣ　バポルサルクラブ
日本語と写真はこちらをクリック

Raporto de vizitado al AFESPO, IEC, Baporsar Klubo

“Jes ni nur pasigas tempon”, diris kun malgxoja mieno sinjorino Akbari kiu estas instruistino de esperanto kaj gvidas membojn.Kiam ili povas reiri sian patrujon ?

Tiuj kiuj rifugxis de Afganio antaux kiam ili estis cxirkaux dek jara naskis geinfanojn en Irano.La geinfanoj kiel dua generacio kreskas nesciante sian patrujuo.
Kial nun vi selektas esperanton ? S-rino Akbari respondis ke en irano oni ne povas gajni laboron dank’al angla lingvo, kaj ankaux ne vastigxas propra mondo dank’al angla lingvo.Sed lernado de esperanto vastigas sian mondon, kaj eksterlandaj esperantistoj venas,instruas nin, kaj iam ni povos vojagxi eksterlanden.

Tiuj kiuj eklernis esperanton deziras songxon kaj esperon al esperanto.La iniciatintoj de tiu cxi projekto estas s-ro Torabi kiu estas estro de Irana Esperanto Centro kaj ankaux esperantisto s-ro Borhani kiu logxas en Urbo Masxado.Tiu cxi projekto startis kiel pojekto “ Lingvo de Paco “ de UEA. En la lasta Decembro mi fondis neregistaran organizon JAAdEM (Japana Amika Asocio de Esperanto Magio ktp ) kaj planis movadon por subteni la Projekton ”Lingvo de Paco”.Mi atingis urbon Mashado en la deka de februaro.

La granda urbo Masxado estas sankta loko por Islamanoj de Sxia, kaj situas la plej proksima de landlimo de Afganio.kaj ankaux multaj afganaj rifugxintoj logxas en tiu cxi urbo. En la venonta tago mi vizitis lernejon Bakerol ulom kiu estas domo de diversaj edukadoj por afganaj rifgxintoj kaj situas for de la urbo-centro. Oni lernas lingvon de Pasxuton, Koranon, Komputilon, kaj esperanton. Ankaux estas infan-gxardeno kaj ekspozicejo de afganaj libroj.
Matene cxirkaux je la deka horoj multaj homoj kolektigxis en la granda salono kiu havas tapisxon. Montrante fotajxojn mi komencis paroli pri japanaj kulturoj.Cxiuj cxeestantoj auxskutris gxoje kaj demandis min pri privataj aferoj.Sekve mi komencis mian magion.La etoso estis ege bone, ili lauxte gxuis kaj gaje aplauxdis. S-rino Akbari interpretis mian esperanton al persa lingvo.

En la dek tria tago mi vizitis urbon Golsxa kiu estas eksteren de Masxado kaj estas urbo de Afganaj rifugxintoj. Longe vicigxas malaltaj konstruajxoj kiuj estas faritaj de sunbakitaj brikoj, ja tute ne estas verdajxoj nur malbonaj pejzajxoj. S-rino Akbari demandis min, kian impreson vi Fukuda havas ? “Senenergian, malluman, severan etoson mi sentas. Sxi murmuris ke “ Jes ni nur pasigas tempon.“

S-rino Skbari diris al mi ke oni devas pagi monon por vivi tiun cxi domon.Preskaux du dek kvin dolarojn oni devas pagi por unu cxambro, do tiuj kiuj enspezas malmultajn monojn logxas kun ses aux sep familianoj en unu cxambro.Ili ne povas havi estontecon, vane pasigas tempon en sia domo.Lastatempe nur afganaj infanoj devas pagi monon por eniri en lernejon.

Laux la s-ro Torabi nun Unuigxintaj Nacioj antauxenpusxas projekton kiu estas la reveno de rifugxintoj, sed malmultaj volas reveni.Eble ili opinias ke por subteni sian vivon Irano estas pli bona ol Afganio.Kaj pro longa vivo de rifugxintoj, naskigxis geinfanoj kiel dua generacio, kaj ili farigxas plenkreskulo sensciante sian patrujo. Laux la s-ro Torabi, du milionoj da Afganaj rifugxintoj logxas en Irano, kaj ses cent mil homoj inter du milionoj logxas en urbo Masxado.Denove mi havis kunsidon en la lernejo Bakerol ulom, cxi foje familianoj de esperantistoj kaj ne-esperantistoj kolektigxis.

Mian magion cxiuj rigardantoj vere gxuis. Sed prezidantino Karimi diris ke nun AFESPO havas grandan problemon. Antauxe lui cxambron estis senpage, sed nuntempe la lernejo postulas al AFESPO pagi monojn por lui.Dek du dolaroj en unu monato estas lui-monon, por AFESPO ne pageblaj monoj estas. Pro tio AFESPO davas cxesigi movadon, nun ne povas havi kunsidon nek kurson.Sxi parolis modste sed ja granda problemo por dauxri la movadon de AFESPO. En la dek kvina tago antauxtagmeze, ili denove petis min prezenti magion en la lernejo. Geinfanoj de infangxardeno entuziasme rigardis magion en antauxa vico, kaj studentoj de lingvo Pasxutn kaj korano cxirkauxrigardis, ni havis ege gajan etoson. Sendube ili sopiras plezuran aferon, ili tre plezuris cxion.

Mi reiris al Teherano kaj raportis mian movadon en Masxado al s-ro Torabi.Kaj ankaux mi parolis lin ke mia organizo JAAdEM subtenas AFESPO-n pere de s-ro Torabi. Sekve mia organizo kontribuis du cent kvin dek dolaroj por subtani AFESPO-n.Per tiu cxi kontribuajxo AFESPO povas lui cxambron cxi jare kaj acxeti cxirkaux kvar dek lernolibrojn de esperanto.En tiu cxi oficejo de IEC mi havis magia-kunsidon kun iranaj esperantistoj.Kaj en la venonta tago mi iris urbo-n Baporsar kiu estas apud Kaspia maro.En la urba kinejo mi prezentis magion kaj esperanton.Revenis mi Teheranon kaj tuj ekflugis Japanion. ( fino )

日本語レポート
“Jes ni nur pasigas tempon.”「そう、ただただ時間を過ごしているだけよ。」AFESPO(アフガンエスペラントクラブ)のエスペラント女性教師として皆を指導している若いAkbariさんは、固い表情で語った。
いつアフガニスタンに帰れるのか、父親や母親がまだ1０歳位の時にアフガンから避難してきて、イランに住みつき二世として生まれた子ども達も、祖国を知らないまま大きくなっている。

なぜ今、エスペラントなの？　この問いにAkbariさんは言う、ここイランでは英語が出来ても仕事がもらえるなんて状況にはないし、世界が広がるわけでもない。でも、エスペラントを勉強すると世界が広がる、外国からエスペランティストがやってきていろいろ教えてくれるし、いつかはエスペラントを使って外国に行けるかもしれない。エスペラントの勉強を始めた彼女達は、夢と希望をエスペラントに求めている。昨年創立されたアフガンエスペラントクラブ（AFESPO）は、現在約50名のメンバーがいる。

このプロジェクトを考え実行しているのは、イランエスペラントセンタのTorabi氏とマシャドに住むエスペランティストBorhani氏で、世界エスペラント協会の“Lingvo de Paco”のプロジェクトとしてスタートした。
実は私フクダにはマジックをやっているあいだに一つの夢があった。長く辛い歴史を持つアフガン難民の人たちにマジックを見てもらい、つかの間の楽しみを味わってもらえないだろうかと。昨年12月にNGOヤーデム( Japana Amika Asocio de Esperanto Magio ktp )を設立し、この活動の第一歩として、プロジェクト”Lingvo de Paco”を支援する活動を行うことにした。この活動には日本エスペラント学会に正式に後援をいただいた。
目的地のイランマシャド市に着いたのが２月10日。イスラム教シーア派の聖地であるマシャドは、アフガニスタンの国境に1番近い、多くのアフガンニスタン避難民が住んでいる大きな町である。
翌日、中心部から離れたボルケールウヌ学校に行く。アフガン難民用の各種教育施設である。パシュテュン語教室、コーラン教室、パソコン教室、幼稚園、アフガン図書展示室、そしてここでエスペラント語教室なども行われている。朝10時を過ぎた頃に絨毯をひいた広間にぞくぞくと人が集まり始めた。
日本の文化などを写真を示しながら、説明を始めたが、プライベートな話や身近な話に一番興味を示す。

わが家族のはなし、ちいさいマイホーム、日本の食べ物、わが町のお祭り、きれいな日本着物など。みな楽しそうに聞いてくれ、身近な話題を質問してくる。その後､マジックをスタートしたが、ものすごくいい雰囲気、声をあげて喜んでくれる。かれらが心の底から喜んで、楽しんでくれているのを見て、ああーよかったこちらこそ幸せと心が熱くなる。かれらはエスペラントの初心者なのでAkbariさんが通訳。

13日にはアフガン難民の町といわれているマシャド市郊外にあるゴルシャに行く。日干し煉瓦で造られた低い建物が延々と道なりに続く、緑もなく殺風景な町。 Akbariさんが質問する。フクダどんな印象をもった？「活気がなく、暗い、厳しい雰囲気だね。」それに対し彼女は「Jes ni nur pasigas tempon. そう、ただただ時間を過ごしているだけよ」。このレンガの家もただではない、１部屋で月当たり20ホメーニー（約25ドル）位、収入が少ない人たちは一部屋に６～7名が住んでおり、先もみえない辛い状況で、じっと家で時間を過ごしているのだ、とAkbariさんは言う。そして最近は、学校もアフガン人の子どもは有料になってしまった。 Torabi氏の説明では、現在国連が難民帰還を推進しているが、帰還を望む難民は少ないそうだ。母国に戻っても、生活出来ない状況にあり、まだイランに居たほうがましだからであろう。そして、ながびく難民生活で、二世の子ども達が生まれ、祖国を知らないで成人になる。 Torabi氏によれば、現在イランに約200万人のアフガン難民が住んでおり、そのうち60万人がマシャド市にいるという。

14日（土）にまたボルケールウヌ学校で、集会を持つ。今回はエスペランティストの家族や、一般の人たちが多く集まってくる。この会も絨毯の広間、本当に楽しんでくれ大満足。終わった後も、遅れて来た人達にもう一度マジックを見せる。雰囲気は熱い。しかし会長のKarimiさんが言う、いまAFESPOは大きな問題を抱えている。活動するための部屋が有料になってしまい、月当り12ドルの金が工面できず活動が出来なくなってしまった。たんたんと彼女が語る問題も、ここのエスペラント活動の死活問題となる。

15日（日）午前中に再度ボルケールウヌ学校でマジックをやって欲しいとの要望があった。
幼稚園の園児達が1番前で目を輝かせて見入る。他にパシュトン語やコーラン教室の学生達も周りを囲み、ものすごく賑やかな雰囲気になった。楽しい事に飢えているように、出し物すべてに大賑わいだ。

テヘランに戻りイランエスペラントセンタTorabi氏に報告とともに、今回のプロジェクトの謝辞を述べ、今後当NGOヤーデムがTorabi氏を通じAFESPOを応援していきたいと話した。そして支援金として手持ちのドルとイラン紙幣で約250ドル相当をNGOとして手渡した。これで年内の教室利用と、不足しているエスペラントの教科書が約40冊購入できる。
S-ro Torabi en IEC_______________________ Amindaj geinfanoj

そのテヘランエスペラトセンタで交流会を持ち、その後カスピ海のバポルサル市を訪問。映画館でのマジックショーとエスペラントの紹介、そしてテヘランに戻り、日本に飛び立ったのが2月18日の夜であった。　（おわり）